PROCESJA Z PALMAMI

We wszystkich Mszach św. Niedzieli Palmowej odbywa się wspomnienie wjazdu Pana Jezusa do Jerozolimy na różny sposób:

Procesja

Może być tylko jedna w parafii i jest to najbardziej uroczyste wspomnienie wjazdu Jezusa do Jerozolimy. Na procesję kapłan ubiera się w ornat lub kapę (koloru czerwonego). Jeżeli jest w kapie, po dojściu do ołtarza nie idzie do zakrystii, ale przebiera się w ornat na miejscu przewodniczenia.

Schemat obrzędu:

  1. kapłan z asystą udaje się do wyznaczonego miejsca zbiórki (mniejszy kościół lub większy plac w parafii), towarzyszy im śpiew antyfony;
  2. znak krzyża i pozdrowienie jak we Mszy św. (Mszał rzymski z 2002 r. nakazuje rozpoczęcie obrzędów od znaku krzyża, a nie tylko od zwykłego pozdrowienia, jak jest to w Mszale w j. polskim z 1986 r.);
  3. wyjaśnienie obrzędu (w Mszale została umieszczona propo¬zycja, można to uczynić własnymi słowami);
  4. modlitwa poświecenia palm i pokropienie wodą świeconą;
  5. odczytanie Ewangelii o wjeździe Jezusa do Jerozolimy:
  • w cyklu A: Mt21,1-11,
  • w cyklu B: Mk 11,1-10 lub J 12,12-16,
  • w cyklu C: Łk 19,28-40. Ewangelię czyta się jak zwykle, można zatem okadzić Ewan-geliarz, akolici ze świecami mogą stanąć przed czytającym kapłanem lub diakonem;
  1. można wygłosić krótką homilię;
  2. po wezwaniu kapłana procesja rusza w kierunku kościo¬ła, gdzie będzie celebrowana Msza Św.; procesji towarzyszy śpiew antyfon i psalmów królewskich;
  3. po dojściu do kościoła, kiedy kończy się śpiew, kapłan całuje ołtarz i odmawia kolektę i następuje liturgia słowa i dalszy ciąg Mszy św. (procesja lub uroczyste wejście zastępują akt pokutny).

 

Uroczyste wejście

Schemat jest taki, jak w wyżej opisanej procesji, z tym że wierni gromadzą się przed drzwiami kościoła lub w kościele i nie przewiduje się homilii. Można je powtórzyć przed kilkoma Mszami, w których uczestnictwo wiernych jest bardziej liczne.

Zwykłe wejście jak przed każdą Mszą

Formą wspomnienia wjazdu Jezusa do Jerozolimy jest tylko antyfona na wejście, którą powinno się odśpiewać, a jeżeli nie była śpiewana, należy ją wyrecytować wiernym. Schemat Mszy św. jest zwyczajny (nie opuszcza się aktu pokuty).

Poświęcenia palm dokonuje się zatem tylko w 1 i 2 formie. Nie wolno urządzać samego poświęcenia palm bez następującej po nim procesji lub uroczystego wejścia i Mszy Św. Poświęcenia dokonuje ten sam kapłan, który celebruje Mszę Św.

Procesja upamiętniająca mesjaniczny wjazd Chrystusa do Jerozolimy ma charakter świąteczny i ludowy, W swoich domach i w miejscach pracy wierni chętnie przechowują palmy i gałązki oliwek lub innych drzew pobłogosławionych i niesionych w procesji.

Konieczne jest jednak, by wierni zostali pouczeni o treści tego obrzędu i zrozumieli jego znaczenie. Należałoby podkreślić, że rzeczywiście ważny w tym obrzędzie jest udział w procesji, a nie wyłącznie nabycie palmy tub gałązek oliwnych. Trzeba też zaakcentować, że palm nie przechowuje się tak, jak przechowuje się amulety, czy też jedynie w celach terapeutycznych lub magicznych, by oddalać złe duchy i odwrócić od domów oraz pól ich działanie, gdyż to mogłoby stanowić formę zabobonu.

Palmę lub gałązki oliwne przechowuje się przede wszystkim na świadectwo wiary w Chrystusa, Króla mesjańskiego, i jego paschalnego zwycięstwa (DPLL 139).

 

OPIS MĘKI PAŃSKIEJ

Msza Niedzieli Palmowej ma trzy czytania. Wśród czytań najważniejszy jest opis Męki Pańskiej. Powinno się go odczytać lub odśpiewać w wersji dłuższej. Tylko jeżeli konieczność tego wymaga, można odczytać Mękę Pańską w formie skróconej. Z ważnych przyczyn kapłan może również pozwolić na skrócenie liturgii słowa:

  • albo 1) odczytanie tylko jednego z dwóch czytań przed Pasją
  • albo 2) odczytanie samej Męki Pańskiej.

W Mszach bez ludu obowiązują wszystkie trzy czytania. Do czytania opisu Męki Pańskiej nie używa się kadzidła i akolitek. Opuszcza się także pozdrowienie Pan z wami oraz nie wykonuje się znaku krzyża ani na księdze, ani na sobie. Zaleca się czytanie lub śpiew z podziałem na role, aby ułatwić słuchanie wiernym. Może to czynić diakon lub lektorzy świeccy z zarezerwowaniem, o ile to możliwe, słów Chrystusa dla kapłana.

Tylko diakoni proszą kapłana o błogosławieństwo przed czytaniem Pasji, a na końcu nie całuje się księgi i pomija się zwyczajne zakończenie Ewangelii [Oto słowo Pańskie – Chwała Tobie, Chryste).